Hukuk Ansiklopedisi
Gayrimenkule tecavüzün defi hakkında Kanun, 5917 kanun numarası ile 16 Nisan 1952 tarihinde kabul edilerek 24 Nisan1952 tarihinde Resmi Gazete’de yayınlanmış ve yürürlüğe girmiştir. Kanun, 4 Aralık 1984 tarihinde kabul edilen ve Resmi Gazete’nin 15 Aralık 1984 tarihli sayısında yayınlanarak yürürlüğe giren Taşınmaz Mal Zilyedliğine Yapılan Tecavüzlerin Önlenmesi Hakkında 3091 sayılı Kanun ile yürürlükten kaldırılmıştır.
Gayrimenkule tecavüzün defi hakkında Kanun
Madde 1
Hakikî veya hükmi şahısların zilyed bulundukları gayrimenkule başkası tarafından tecavüz ve müdahale edildiği takdirde o gayrimenkul zilyedinin ve zilyed birden fazla olduğu takdirde içlerinden her hangi birinin müracaatı üzerine o gayrimenkulun bağlı bulunduğu mahallin kaymakam veya valisi tarafından aşağıda yazılı hükümler dairesinde bu tecavüz ve müdahale def’i ve gayrimenkul zilyedine mahallen teslim olunur.
Köye ait gayrimenkullere vaki tecavüzlerde köyün kanuni temsilcisi veya koy halkından her hangi biri tarafından bu maddede sözü geçen mercilere müracaat halinde dahi bu kanun hükümleri tatbik olunur.
Zilyedine teslim olunan gayrimenkule başkaları tarafından vuku bulacak tecavüz ve müdahaleler yeni bir tahkikat yapılmaksızın derhal menedilir.
Madde 2
Tecavüzü menedilen kimse bu gayrimenkulde vücuda getirdiği her türlü ekim, tesis ve değişikliklerden dolayı ancak umumi hükümler dairesinde mahkemeye müracaat edebilir.
Madde 3
Tecavüz eden; gayrimenkul üzerinde tercihe şayan bir hakkı olduğunu iddia etse bile ait olduğu mahkemeye müracaat eylemesi lüzumu kendisine tebliğ olunur.
Bu hal, tarafların mahkemeye müracaatla refiyet veya mülkiyet davaları açmalarına mâni olmaz.
Madde 4
Tecavüzden evvel malın zilyedi bulunan kimsenin tecavüz ve müdahalenin vukuunu öğrendiği tarihten itibaren 60 gün içinde müracaatta bulunması lâzımdır. Bu müddet tecavüzün vukuundan itibaren bir seneyi geçemez.
Madde 6
Müracaat vukuunda vali kaymakam veya vazifelendirecekleri memur veya memurlar tarafından tahkikat yapılır.
Tahkikat on beş gün içinde ikmal edilerek karara bağlanır. Bu müddet içinde karar verilemediği takdirde keyfiyet sebepleriyle üst makama bildirilir. ‘
Verilen kararlar kesindir.
Madde 6
Tahkik memurlarının harcırahları ile mûtad nakil vasıtası ücretleri müracaatçılar tarafından Maliye ve Belediye veznesine veya köy sandığına yatırılabilir.
Memur harcırahlarının tâyininde Harcırah Kararnamesi hükümleri esas tutulur.
Birden ziyade işler mümkün oldukça aynı günde yapılır. Bir günde birden ziyade iş yapıldığı takdirde görülen iş aynı mahalde bulunursa harcırah ile nakil vasıtası ücreti iş sahipleri arasında müsavi hisselere, muhtelif mahallerde ise nakil vasıtası ücreti mesafe nazara alınarak mütenasip hisselere ve harcırah müsavi hisselere göre taksim edilir.
Tahkikat sonunda tecavüzün menine karar verilirse tahakkuk ettirilen paranın mütecavizden tahsiline de karar verilir. Paranın tahsiline mütedair olan karar fıkrası icra dairelerince infaz olunur.
Madde 7
Tecavüzü defedilen kimse mahkeme karariyle kendin teslim edilmeksizin o gayrimenkule tecavüz ederse birinci maddeye göre tecavüzü defedilmekle beraber Sulh mahkemelerince iki aydan altı aya kadar hapis cezasına mahkûm edilir.
Eğer bu tecavüz silâhlı bir kişi veya silâhlı olmasalar bile bir kaç kişi tarafından ika olunursa bir seneden üç seneye kadar hapis cezası verilir.
Bu dâvalar acele olarak görülür.
Madde 8
Gayrimenkule tecavüzün define dair olan 2311 sayılı kanun yürürlükten kaldırılmıştır.
Madde 9
Bu kanun yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Madde 10
Bu kanunu Adalet ve İçişleri Bakanları yürütür.
21/4/1952
