Hukuk Ansiklopedisi
Giorgio Agamben 22 Nisan 1942 tarihinde İtalya’nın Roma kentinde doğmuş, hukuk ve felsefe eğitimi almıştır. 
Agamben yüksek eğitimini Roma La Sapienza Üniversitesi’nde yapmış ve 1966 yılında Simone Weil’in felsefi düşünceleri hakkında tamamladığı doktora teziyle doktora unvanını kazanmıştır.
Agamben, politik felsefe ve estetik konularında sonradan geliştirdiği önemli kavramlar üzerinde araştırmalar yapmış, 1974-1975’de İngiltere’de “Warburg Enstitüsü”, Londra Üniversitesi’de araştırmacı olarak bulunmuştur.
Akademik Kariyeri
Giorgio Agamben, 1988-1992 yılları arasında İtalya’da Macerata Üniversitesinde ve 1993-2000 yılları arasında Verona Üniversitesi’nde doçent olarak çalışmıştır.
Agamben İtalya’da Venedik IUAV Üniversitesi’nde; Paris Felsefe Uluslarası Koleji (Collège International de Philosophie)’nde ve Saas-Fee, İsviçre’de Avrupa Diploma-Üstü Okulu (European Graduate School)’nda profesörlük yapmaktadır. Amerika Birleşik Devletlerinde Kaliforniya Üniversitesi, Berkley ve Northwestern, Evanston ve İllinois’de ve Almanya’da Heinrich Heine Üniversitesi, Düsseldorf’da misafir profesörlük yapmıştır.
Oyunculuğu ve Ödülleri
Agamben, 2006 yılında Charles Veillon Deneme Avrupa Ödülü (Prix Européen de l’Essai Charles Veillon) kazanmıştır.
Agamben’in, Elsa Morenta hakkında “Saklı Hazinenin Kutlanması” ve “Parodi” adlı denemeleri basılmıştır. Çeşitli yayınevlerine editörlük yapmıştır.
Genova, İtalya’da Temmuz 2001’de G8 toplantısı için ortaya çıkan şiddetli protestolara ve buna önemli katkısı olan “Kara Blok” ve “Anarşist” adını taşıyan grupların protestolarının analizleri üzerinde şahsi felsefe görüşlerini yansıtmak üzere “Get Rid of Yourself (Kendini Ortadan Kaldır)” adlı bir sanat filminde de başrol oynamıştır.
Pier Paulo Pasolini’nin II. Vangelo secondo Matteo (Matta’nın İkinci İncili) adlı sinema filminde Havari Filippo rolünü oynamıştır.
Agamben’in Felsefe Dünyası
Agamben’in siyaset felsefesi hakkındaki fikirlerinin şekillenmesinde Aristoteles‘in eserleri ve bu eserlerin antik çağ ve orta çağdaki yorumları etkili olmuştur.
Agamben’in ana felsefe düşüncelerini en fazla etkileyen çağdaş filozoflar Martin Heidegger ve Walter Benjamin’dir. Agamben, 1996’ya kadar, Walter Benjamin’in toplanmış eserlerini İtalyanca’ya çevirmiş ve editörlüğünü yapmıştır. Agamben 2000’li yıllarda Fransız filozofu Michel Foucault’nun ortaya çıkarttığı kavramların geliştirilip derinleştirilmesi üzerinde uğraşmıştır.
Agamben, olağanüstü hal rejimlerinin nasıl kontrol altına alınması gerektiği ve demokrasiyi tehdit
etmeyecek bir olağanüstü hal rejiminin mahiyetinin ne olması gerektiği hakkında derin tartışmalar yapmıştır. Agamben’e göre siyasi iktidar temel insan haklarını korumayı garanti altına alan hukuki bir güç gibi görünse de, insanları her türlü haktan mahrum bırakan bir tahakkümden başka bir şey değildir.
Kutsal İnsan – Homo Sacer
Giorgio Agamben’in, Hannah Arendt ve Foucault’un totalitarizm ve biyopolitik konularındaki görüşlerine karşı geliştirdiği Homo Sacer (Kutsal İnsan) teorisi bu konuda yazmış olduğu kitabının da temelini oluşturmaktadır. Yakın geçmişteki çalışmalarında kimlik, tekillik, cemaat kavramları üzerinde yoğunlaşan ve totaliter olmayan ama bireyden de hareket etmeyen bir cemaatin olabilirlik koşullarını araştıran Agamben, bu kitabında çıplak hayat kavramından yola çıkarak eski Yunan’dan bugüne Batı siyasi düşüncesine hakim olan iktidar anlayışının görünmeyen yüzünü ortaya koymaktadır.
Michel Foucault’nun biyolojik modernliğin eşiği olarak adlandırdığı ve insanın biyolojik varoluşunun taşıdığı tüm güçlerle birlikte doğrudan doğruya siyasetin nesnesi haline gelmesi olarak tanımladığı biyosiyaset kavramını çıkış noktası olarak alan Agamben, Foucault’nun tersine biyosiyasetin sadece modernliğe özgü olmadığını, farklı biçimlerde de olsa Aristoteles’ten Roma Hukuku’na, İnsan Hakları Beyannamesi’nden Carl Schmitt’e, Auschwitz’den günümüz toplama kamplarına kadar siyasi düşünce ve pratikleri boydan boya katettiğini açıklamaktadır. İnsanın biyolojik varoluşunu “çıplak hayat” olarak kavramsallaştıran Agamben’e göre bütün bu süreçte söz konusu olan, yaşamın siyasi düzenin içine dahil edilmesi, aslında egemen iktidarın kendisini de kuran kökensel bir edimle iktidarın çıplak hayat üzerinde egemenlik kurmasıdır.
Agamben’in Eserleri
Agamben’in İtalyanca Kitapları
L’uomo senza contenuto, Milano:Rizzoli, 1970
Stanze. La parola e il fantasma nella cultura occidentale, Torino: Einaudi, 1979 (Son baskı: Einaudi, 2006)
Infanzia e storia. Distruzione dell’esperienza e origine della storia, Torino: Einaudi 1979 (Son baskı:Einaudi, 2001)
Il linguaggio e la morte. Un seminario sul luogo della negatività, Torino: Einaudi, 1982 (Son baskı:Einaudi, 2008)
La fine del pensiero, Paris: Le Nouveau Commerce, 1982
Idea della prosa, Milano:Feltrinelli, 1985
La comunità che viene, Torino: Einaudi, 1990 (Son baskı: Torino: Bollati Boringhieri)
Homo sacer. Il potere sovrano e la nuda vita, Torino: Einaudi, 1995 (Son baskı: 2008)
Mezzi senza fine. Note sulla politica, Torino: Bollati Boringhieri, 1996
Categorie italiane. Studi di poetica, Venezia: Marsilio, 1996
Image et mémoire, Paris: Hoëbeke, 1998
Quel che resta di Auschwitz. L’archivio e il testimone. Homo sacer. III, Torino: Bollati Boringhieri, 1998
Il tempo che resta. Un commento alla «Lettera ai romani», Torino: Bollati Boringhieri, 2000
L’aperto. L’uomo e l’animale, Torino: Bollati Boringhieri, 2002
L’ombre de l’amour, Paris: Rivages, 2003 (con Valeria Piazza)
Stato di Eccezione. Homo sacer II, 1, Torino: Bollati Boringhieri, 2003
Genius, Roma:Nottetempo, 2004
Il giorno del giudizio, Roma: Nottetempo, 2004
Profanazioni, Roma: Nottetempo, 2005
Che cos’è un dispositivo?, Roma: Nottetempo, 2006
L’amico, Roma: Nottetempo, 2007
Ninfe, Torino: Bollati Boringhieri, 2007
Il regno e la gloria. Per una genealogia teologica dell’economia e del governo. Homo sacer II, 2, Vicenza: Neri Pozza, 2007 (Son baskı: Torino: Bollati Boringhieri, 2009)
Che cos’è il contemporaneo?, Roma: Nottetempo, 2008
Signatura rerum. Sul Metodo, Torino: Bollati Boringhieri, 2008
Il sacramento del linguaggio. Archeologia del giuramento. Homo sacer II, 3, Roma-Bari: Laterza, 2008
Nudità, Roma: Nottetempo, 2009
Angeli. Ebraismo, Cristianesimo, Islam, a cura di E. Coccia e G. Agamben, Vicenza: Neri Pozza 2009
La Chiesa e il Regno, Roma: Nottetempo, 2010
La ragazza indicibile. Mito e mistero di Kore (con Monica Ferrando), Milano: Electa Mondadori, 2010
Altissima povertà. Regole monastiche e forma di vita. Homo sacer IV, 1, Vicenza: Neri Pozza, 2011
Opus Dei. Archeologia dell’ufficio. Homo sacer II, 5, Torino: Bollati Boringhieri, 2012
Agamben’in İngilizce Kitapları
(1991) Language and Death: The Place of Negativity, University of Minnesota Press.
(1993) Stanzas: Word and Phantasm in Western Culture, University of Minnesota Press
(1993) Infancy and History: The Destruction of Experience, Verso
(1993) The Coming Community, University of Minnesota Press
(1995) Idea of Prose, State University of New York Press
(1998) Homo Sacer: Sovereign Power and Bare Life , Stanford University Press
(1999) The Man without Content Stanford University Press
(1999) The End of the Poem: Studies in Poetics, Stanford University Press,
(1999) Remnants of Auschwitz: The Witness and the Archive Zone Books
(1999) Potentialities: Collected Essays in Philosophy, Stanford University Press
(2007) Profanations, Zone Books
Agamben’in Türkçeye Çevrilmiş Eserleri
(2004) Auschwitz’den Artakalanlar, Bağımsız Kitaplar (Çev: Ali İhsan Başgül)
(2008) Olağanüstü Hal, Varlık Yayınları(Çev: Kemal Atakay)
Infanzia e Soria (1979; Çocukluk ve Tarih; Çev. Betül Parlak, Kanat Kitap, 2010)
Idea della prosa (1985; Nesir Fikri, Çev. Fırat Genç, Metis Yay., 2009)
La Comunità che viene (1990; Gelmekte Olan Ortaklık, Çev. Betül Parlak, Monokl Yay., 2012)
Homo Sacer: Il potere sovrano e la nuda vita (1995; Kutsal İnsan: Egemen İktidar ve Çıplak Hayat, Çev. İsmail Türkmen, Ayrıntı Yay., 2001)
O que resta de Auschwitz: O arquivo e a testemunha (1999; Tanık ve Arşiv: Auschwitz’den Artakalanlar, Çev. Ali İhsan Başgül, Dipnot Yay., 2000)
L’aperto: l’uomo e l’animale (2002; Açıklık: İnsan ve Hayvan, Çev. Meryem Mine Çilingiroğlu, Yapı Kredi Yay., 2015)
Profanazioni (2005; Dünyevileştirmeler, Çev. Betül Parlak, Monokl Yay., 2011)
Stato di Eccezione (2005; İstisna Hâli, Çev. Kemal Atakay, Ayrıntı Yay., 2018)
Che Cos’è un Dispositivo? (2006) ve L’amico (2007) Dispozitif Nedir? / Dost, Çev. Ekin Dedeoğlu, Monokl Yay., 2012)
Signatura rerum: sul metodo (2008; Şeylerin İşareti: Yöntem Üstüne, Çev. Betül Parlak, Monokl Yay., 2012)
Nudità (2009; Çıplaklıklar, Çev. Suna Kılıç, Alef Yay., 2017)
