Ordinaryüs Profesör, Türk üniversitelerinde Alman akademik sisteminden aktarılarak 1933 reformu ile oluşturulan akademik unvandır.
Ordinaryüs kavramının kökeni Almanca Ordinarius kelimesine dayanmaktadır. Profesörlerin hocası ya da hocaların hocası anlamlarında kullanılmıştır. Günlük dilde bir meslek veya sanatın ileri derecede uzmanı olarak anlamlandırılmıştır. Ordinaryüs profesörler, profesörlerin bilimsel araştırmaları ve orijinal yayınlarıyla tanınmış, bir kürsüde çalışma beraberliği ve yetiştirme görevlerini başaracak pedagoji ve yönetim yetkisi belli olmuşları arasından seçilmişlerdir.
Ordinaryüs profesörün olmadığı üniversite kürsüleri profesörlere bırakılmıştır. Ordinaryüslük unvanı bir kere kazanıldıktan sonra, profesörlük gibi. şahsa bağlı unvan olarak kalmıştır.
Doktor, doçent doktor ve profesör doktor unvanlarından sonra erişilebilen Ordinaryüs profesörlük payesi en az beş yıl profesörlük yapmış, bilimsel çalışmalarıyla kendini tanıtmış öğretim üyeleri arasından seçilerek bir kürsünün yönetimiyle görevlendirilen bilim insanlarına verilmiştir. Aynı anda iki anabilim dalında ders veren profesörlere bu unvan verilmiştir. Ordinaryüs unvanı 1981 yılında çıkarılan 2547 sayılı Yüksek Öğretim Kanunu ile lağvedilmiştir.
Alman sistemindeki `professor extraordinarius` unvanının zıddı olup, Türkiye de nizami profesör anlamında kullanılmıştır.

Prof. Dr. Hüseyin Nail Kubalı, ordinaryüs profesörlüğü reddetmiş, bu akademik unvanın kaldırılmasını üniversite senatosuna rapor vererek teklif etmiştir.
Türk Ordinaryüs Profesörler
-
Abdülhak Kemal Yörük – Hukukçu
-
Ahmet S. Çakmak – İnşaat Mühendisliği
-
Ahmet Esat Arsebük – Hukuk
-
Ahmet Ziyaeddin Akçasu – Nükleer Mühendisliği
-
Ali Fuat Başgil – Hukukçu
-
Ali Muzaffer Göker – Tarih ve Siyaset Bilimi
-
Ali Tanoğlu – Coğrafya
-
Arif Müfid Mansel – Arkeolog
-
Aydın Sayılı – Bilim tarihçisi
-
Mehmet Aziz – Tıp
-
Mehmet Cavit Baysun – Tarihçi
-
Hulusi Behçet – Tıp
-
Besim Darkot – Coğrafya
-
Cahit Arf – Matematik
-
Cevdet Kerim İncedayı – Tıp
-
Ebül’ula Mardin – Hukukçu
-
Ekrem Behçet Tezel – Tıp
-
Ekrem Şerif Egeli – Tıp
-
Ernst Eduard Hirsch – Hukukçu
-
Fahrettin Kerim Gökay – Tıp
-
Fazıl Erdoğan – Makine ve Malzeme Mühendisliği
-
Galip Ulsoy – Makine Mühendisliği
-
Hasan Vasfi Sevig – Hukukçu
-
Alfred Heilbronn -Botanik – Tıp
-
Emin Onat – Mimar
-
Hıfzı Veldet Velidedeoğlu – Hukukçu
-
Hilmi İleri – Makina Mühendisiliği
-
Hilmi Ziya Ülken – Felsefe- Sosyoloji
-
Hüseyin Şükrü Baban – İktisat
-
İhsan Şükrü Aksel – Tıp – Psikyatri
-
Halil İnalcık – Tarih
-
İsmail Hakkı Uzunçarşılı – Tarih
-
İsmail Hikmet Ertaylan – Edebiyat-Tarih
-
Kazım İsmail Gürkan – Tıp
-
Kerim Erim – Matematik
-
Mazhar Şevket İpşiroğlu – Sanat Tarihi
-
Mazhar Osman Usman – Ruh ve Sinir hastalıkları
-
Mehmet Fuad Köprülü – Tarih
-
Muhiddin Erel – Tıp
-
Muzaffer Esat Güçhan – Tıp
-
Naci Bengisu – Tıp
-
Naşit Erez – Jinekoloji
-
Neşet Ömer İrdelp – Tıp
-
Nihat Berker – Fizik- İstatistiksel mekanik
-
Osman Tevfik Taylan – Mühendislik
-
Ömer Lütfi Barkan – İktisat ve Hukuk tarihçisi
-
Ratip Berker – Uygulamalı bilimler- Makine Mühendisliği
-
Reha Oğuz Türkkan – Hukukçu ve Tarihçi
-
Reşat Kaynar – Hukukçu ve Felefeci
-
Reşit Rahmeti Arat – Dilbilimci
-
Sadri Maksudi Arsal – Hukukçu
-
Malik Sayar – Jeolog
-
Sedat Alp – Tarihçi – Hititolog
-
Sıddık Sami Onar – Hukukçu
-
Sulhi Dönmezer
-
Şevket Aziz Kansu – Tıp
-
Tevfik Remzi Kazancıgil – Tıp
-
Zeki Velidi Togan – Tarih
-
Zeki Zeren – Tıp