Celâlettin Arif Bey

Celâlettin Arif Bey, Meclisi Mebusan’ın son başkanı ve Türkiye Cumhuriyetinin ilk adalet bakanıdır. İstanbul Barosu‘nun Cumhuriyet sonrası kuruluşunda rol oynamış ve uzun süre başkanlığını yürütmüştür.

Celâlettin Arif Bey’in Yaşamı

Celâlettin Arif Bey, 19 Ocak 1875’te Erzurum’da doğmuştur. Hukukçu ve yazar Mehmed Ârif’in oğludur. Soğukçeşme Askerî Rüşdiyesi’nden sonra İstanbul’daki Mekteb-i Sultânî’de (Galatasaray Lisesi) okumuş, 1895’te liseyi bitirdikten sonra Paris’e giderek hukuk eğitimi almış, ardından 1901’de Mısır’a giderek Kahire’de avukatlığa başlamıştır.

Celâlettin Arif Bey, II. Meşrutiyet’in ilanından sonra Ağustos 1908’de İstanbul’a dönmüş, İttihat ve Terakki Fırkası’na karşı 13 Eylül 1908’de kurulan ilk muhalefet partisi Ahrar Fırkası’nın kurucuları arasında yer almış ancak Mondros Mütarekesi’nden sonra Dîvân-ı Harb’e verilen İttihat ve Terakkî Fırkası mensuplarının yargılanmalarında savunma avukatı olarak yer almaktan çekinmemiştir.

1909 yılında Hukuk Mektebi ile Mülkiye Mektebi’nin hukuk-ı esâsiyye(Anayasa Hukuku) kürsüsüne tayin edilmiş, burada verdiği dersleri Hukuk-ı Esâsiyye adıyla kitap olarak yayınlamıştır.

Celâleddin Ârif Bey’in Siyasi Hayatı ve Üstlendiği Görevler 

 1914 yılında İstanbul Barosu başkanlığına seçilmiş ve bu görevini 1920’ye kadar sürdürmüştür.